วิธีการเดินทางข้ามเวลาครั้งต่อไปก็ได้รับแรงบันดาลใจจากไอน์สไตน์เช่นกัน ตามทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปของเขา ยิ่งคุณรู้สึกถึงแรงโน้มถ่วงมากเท่าไหร่ เวลาก็ยิ่งเคลื่อนช้าลงเท่านั้น ตัวอย่างเช่น เมื่อคุณเข้าใกล้จุดศูนย์กลางของโลกมากขึ้น แรงโน้มถ่วงจะเพิ่มขึ้น เวลาเดินช้าสำหรับเท้าของคุณมากกว่าหัวของคุณ อีกครั้ง ผลกระทบนี้ได้รับการวัด ในปี 2010 นักฟิสิกส์จากสถาบันมาตรฐานและเทคโนโลยีแห่งชาติของสหรัฐอเมริกา (NIST) ได้วางนาฬิกาอะตอม 2 เรือนไว้บนชั้นวาง การเดินทางข้ามเวลา  โดยเรือนหนึ่งอยู่เหนืออีกเรือน 33 เซนติเมตร และวัดความแตกต่างของอัตราการเดินของนาฬิกา อันที่ต่ำกว่านั้นช้าลงเพราะรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่แรงกว่าเล็กน้อย เพื่อเดินทางสู่อนาคตอันไกลโพ้น สิ่งที่เราต้องมีคือบริเวณที่มีแรงโน้มถ่วงสูงมาก เช่น หลุมดำ ยิ่งคุณเข้าใกล้ขอบฟ้าเหตุการณ์มากเท่าไหร่ เวลาก็ยิ่งเคลื่อนช้าลงเท่านั้น แต่มันเป็นธุรกิจที่มีความเสี่ยง ข้ามขอบเขตและคุณไม่มีทางหนีพ้นได้ แรงโน้มถ่วงสามารถทำให้เวลาช้าลงได้ เครดิต วิกิมีเดียคอมมอนส์ และยังไงก็ตาม เอฟเฟกต์ไม่รุนแรงนัก ดังนั้นมันอาจไม่คุ้มกับการเดินทาง สมมติว่าคุณมีเทคโนโลยีที่จะเดินทางไปในระยะทางที่กว้างใหญ่เพื่อไปถึงหลุมดำ (ที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปประมาณ 3,000 ปีแสง) การขยายเวลาผ่านการเดินทางจะไกลกว่าการขยายเวลาใดๆ ผ่านการโคจรรอบหลุมดำ (สถานการณ์ที่อธิบายไว้ในภาพยนตร์เรื่องInterstellarซึ่งหนึ่งชั่วโมงบนดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้หลุมดำนั้นเทียบเท่ากับเวลาเจ็ดปีก่อนบนโลก นั้นรุนแรงมากจนเป็นไปไม่ได้ในจักรวาลของเรา ตามคำกล่าวของคิป ธอร์น ที่ปรึกษาด้านวิทยาศาสตร์ของภาพยนตร์ )