องค์ประกอบทางเคมีรวมของนมแพะอาจแตกต่างกันอย่างมาก และ TS อาจอยู่ในช่วงระหว่าง 11.3 ถึง 15.9 กรัม 100 กรัม−1 ( Robinson และ Vlahopoulou, 1988 ) สาเหตุหลักของการเปลี่ยนแปลงนี้คือสายพันธุ์ ระยะการให้นม ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ และอาหาร มุมมองดังกล่าวได้รับการยืนยันจากKehagias และคณะ (1989)ซึ่งรายงานว่าโยเกิร์ตนมแพะชุดคุณภาพดีที่สุดทำจากนมสายพันธุ์พื้นเมืองเนื่องจากมี TS สูงสุด แม้ว่าในอินเดียSingh และคณะ (1991 , 1996 ) รายงานว่าการเจริญเติบโตของเชื้อเริ่มต้นในนมแพะพาสเจอร์ไรส์เร็วกว่าในนมต้ม ซึ่งการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ(P< 0.01) พบได้ในการเจริญเติบโตของการเพาะเลี้ยงเชื้อเริ่มต้นแบบมีโซฟิลิก 3 แบบและแบบเทอร์โมฟิลิก 4 แบบในนมที่ได้จากแพะ 4 สายพันธุ์ คะแนนประสาทสัมผัสต่ำสุดคือโยเกิร์ตที่ทำจากLactobacillus acidophilusและL. delbrueckii subsp bulgaricusและสูงที่สุดในผลิตภัณฑ์ที่ทำจากแลคโตคอคคัสสายพันธุ์ ชีสก้อน เดียว การใช้สตาร์ตเตอร์แบบผสมช่วยเพิ่มความแน่นของดาฮี (นมหมักของอินเดีย) ที่ทำจากนมวัว นมควาย หรือนมแพะ ( Katara และ Lavania, 1991 ) อัตราการพัฒนากรดของS. thermophilusและL. delbrueckii subsp บัลการิคัสในนมสเตอริไลซ์มีลำดับดังนี้ แพะ > แพะ + วัว > วัว ( Bozanic and Tratnik, 1997  Bozanic et al. , 1998 ) อย่างไรก็ตาม โยเกิร์ตผลไม้จัดอยู่ในประเภทวัว > แพะ ( Bazanic et al. , 2001 , 2003 , 2004  see also Akin and Konar, 1999  ChienJung, 2002  Kavas et al. , 2004 ) มีรายงานผลการประเมินทางประสาทสัมผัสที่คล้ายกันสำหรับโยเกิร์ตนมแพะธรรมดา แต่การเติมผงเพิ่มความเข้มข้นของผลิตภัณฑ์ ( Bozanic et al. , 1999  ดูPresilski et al. , 2004 ด้วย). การใช้การเพาะเลี้ยง ABT-2 (เช่น ประกอบด้วยL. acidophilus, Bifidobacterium spp. และS. thermophilus)ในโยเกิร์ตนมแพะทำให้เกิดกรดไขมันสายสั้นและสายกลางในปริมาณที่สูงกว่าโยเกิร์ตนมวัวอย่างมาก ( Slacanac และคณะ , 2005  ดูDomagala, 2005  Kudelka, 2005 ด้วย )