การทำความเข้าใจเกี่ยวกับวงจรชีวิตของเห็บในสายพันธุ์ต่างๆ สามารถช่วยให้คุณประเมินความเสี่ยงที่อาจติดโรคได้หากคุณถูกเห็บกัด คุณยังสามารถช่วยป้องกันเห็บกัดได้ด้วยการคลุมแขนและขาเมื่อคุณอยู่ในบริเวณที่มีเห็บชุกชุม และใช้สเปรย์กำจัดแมลงที่มี DEET หรือน้ำมันเลมอน-ยูคาลิปตัส สุดท้าย ปกป้องสัตว์เลี้ยงของคุณ โดยเฉพาะสุนัข โดยหมั่นตรวจดู เห็บ หลังจากทำกิจกรรมกลางแจ้ง เช่น เดินป่าหรือเล่นกลางแจ้ง หากคุณหรือคน ที่คุณรักโดนเห็บกัด สิ่งสำคัญคือต้องหาการทดสอบที่ครอบคลุมผ่านห้องปฏิบัติการที่มีชื่อเสียง เช่นIGeneX หากคุณทำได้ คุณยังสามารถบันทึกและส่งเห็บเพื่อการทดสอบเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่แม่นยำยิ่งขึ้น ในระหว่างระยะตัวอ่อน เห็บมักจะกินโฮสต์ขนาดเล็ก เช่น หนูเท้าขาว แรคคูน และกระรอก การให้อาหารนี้เรียกว่าอาหารเลือด เมื่อเห็บตัวอ่อนกินหนูเท้าขาว เห็บสามารถทำสัญญากับแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดโรค Lyme หรือBorrelia burgdorferiเนื่องจากหนูเป็นแหล่งสะสมของแบคทีเรีย สิ่งนี้ทำให้เห็บตัวอ่อนติดเชื้อไปตลอดชีวิต เช่นเดียวกับการติดเชื้ออื่น ๆ เห็บอาจหดตัวในระยะตัวอ่อน เนื่องจากเห็บกินโฮสต์หลายตัวและแพร่โรคในหมู่พวกมัน บางครั้งพวกมันจึงถูกเรียกว่า เข็มสกปรกของธรรมชาติ