นักจริยธรรมศึกษาความก้าวร้าวที่เกี่ยวข้องกับปฏิสัมพันธ์และวิวัฒนาการของสัตว์ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ ในสภาพแวดล้อมดังกล่าว ความก้าวร้าวอาจเกี่ยวข้องกับการสัมผัสทางร่างกาย เช่น การกัด การตี หรือการผลัก แต่ความขัดแย้งส่วนใหญ่ยุติลงด้วยการแสดงท่าทีคุกคามและการผลักข่มขู่ที่ไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกาย ความก้าวร้าวในรูปแบบนี้อาจรวมถึงการแสดงขนาดตัว เขากวาง กรงเล็บหรือฟัน สัญญาณตายตัวรวมถึงการแสดงออกทางสีหน้า; การเปล่งเสียง เช่น เสียงนกร้อง; การปล่อยสารเคมี และการเปลี่ยนสี คำว่าagonistic behaviorบางครั้งใช้เพื่ออ้างถึงรูปแบบพฤติกรรมเหล่านี้ นักจริยธรรมวิทยาส่วนใหญ่เชื่อว่าความก้าวร้าวก่อให้เกิดข้อได้เปรียบทางชีวภาพ ความก้าวร้าว อาจช่วยให้สัตว์มีอาณาเขต ปลอดภัย รวมถึงทรัพยากรต่างๆ เช่น อาหารและน้ำ ความก้าวร้าวระหว่างตัวผู้มักเกิดขึ้นเพื่อรักษาโอกาสในการผสมพันธุ์ และส่งผลให้มีการคัดเลือกสัตว์ที่มีสุขภาพดี/แข็งแรงกว่า ความก้าวร้าวอาจเกิดขึ้นเพื่อป้องกันตนเองหรือเพื่อปกป้องลูกหลาน ความก้าวร้าวระหว่างกลุ่มสัตว์อาจทำให้ได้เปรียบ; ตัวอย่างเช่น พฤติกรรมที่เป็นศัตรูอาจบังคับให้ประชากรสัตว์เข้าสู่อาณาเขตใหม่ ซึ่งความจำเป็นในการปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่อาจนำไปสู่การเพิ่มความยืดหยุ่นทางพันธุกรรม