เป็นความผิดปกติทางบุคลิกภาพ ที่มี ลักษณะแบบแผนตลอดชีวิตของการรู้สึกว่าตัวเองสำคัญเกินจริง ต้องการคำชื่นชม มากเกินไป ความ สามารถลดลงหรือไม่เต็มใจที่จะเห็นอกเห็นใจ ความรู้สึกของผู้อื่น และ พฤติกรรมแสวงประโยชน์ระหว่างบุคคล ความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบหลงตัวเองเป็นหนึ่งในประเภทย่อยของประเภทที่กว้างกว่าที่เรียกว่าความผิดปกติทางบุคลิกภาพ ใจ มักจะเกิดร่วมกับความผิดปกติทางจิตอื่นๆ และเกี่ยวข้องกับความบกพร่องทางหน้าที่อย่างมีนัยสำคัญและความพิการทางจิตสังคมความผิดปกติทางบุคลิกภาพคือความผิดปกติทางจิต ประเภทหนึ่งที่โดดเด่นด้วยรูปแบบ พฤติกรรม ความรู้ความเข้าใจ และประสบการณ์ภายในที่ปรับตัวได้ไม่ดี และถาวรซึ่งแสดงให้เห็นในบริบทต่างๆ มากมายและเบี่ยงเบนไปจากสิ่งที่ยอมรับในวัฒนธรรมใดๆ รูปแบบเหล่านี้พัฒนาขึ้นเมื่อเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ตอนต้น และเกี่ยวข้องกับความทุกข์หรือการด้อยค่าอย่างมาก เกณฑ์การวินิจฉัยความผิดปกติทางบุคลิกภาพระบุไว้ในบทที่หกของการจำแนกประเภทโรคระหว่างประเทศ (ICD) และในคู่มือการวินิจฉัยและสถิติความผิดปกติทางจิต (DSM) ของสมาคมจิตแพทย์แห่งสหรัฐอเมริกาไม่มีการรักษามาตรฐานสำหรับ NPDความเจ็บป่วยร่วมกับความผิดปกติทางจิตอื่น ๆ สูงมีอิทธิพลต่อการเลือกการรักษาและผลลัพธ์การ บำบัดทางจิตอายุรเวทโดยทั่วไปแบ่งออกเป็นสองประเภท: การบำบัด ทางจิตวิเคราะห์ / จิต ไดนามิกและการรับรู้พฤติกรรมโดยมีการสนับสนุนที่เพิ่มขึ้นสำหรับการผสมผสานของทั้งสองอย่างในการบำบัด อย่างไรก็ตาม ยังขาดการศึกษาเกือบทั้งหมดเกี่ยวกับประสิทธิภาพของการรักษา