ในช่วงต้นปี พ.ศ. 2498 หลังจากแรงกดดันจากAmerican Rocket Societyมูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติและปีธรณีฟิสิกส์สากล กองทัพบกและกองทัพเรือกำลังดำเนินการโครงการ Orbiterโดยมีสองโครงการที่แข่งขันกัน กองทัพใช้จรวด Jupiter Cในขณะที่โครงการพลเรือน-กองทัพเรือใช้จรวด Vanguardเพื่อปล่อยดาวเทียม เอกซ์พลอเรอร์ 1กลายเป็นดาวเทียมประดิษฐ์ดวงแรกของสหรัฐอเมริกา เมื่อวันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2501 ข้อมูลที่ส่งกลับจากเครื่องตรวจจับรังสีนำไปสู่การค้นพบแถบรังสีแวนอัลเลนของ โลก TIROS -1ยานอวกาศซึ่งเปิดตัวเมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2503 โดยเป็นส่วนหนึ่งของ โครงการ ดาวเทียม สังเกตการณ์อินฟราเรดโทรทัศน์ (TIROS) ของ NASA ได้ส่งภาพโทรทัศน์รูปแบบสภาพอากาศชุดแรกที่ถ่ายจากอวกาศกลับมา ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2504 สามปีครึ่งหลังจากการปล่อยสปุตนิก 1 เครือข่ายเฝ้าระวังอวกาศของสหรัฐอเมริกาได้จัดทำรายการดาวเทียมที่โคจรรอบโลก 115 ดวง ดาวเทียมในยุคแรกถูกสร้างขึ้นด้วยการออกแบบที่ไม่เหมือนใคร ด้วยความ ก้าวหน้าทางเทคโนโลยี ดาวเทียมหลายดวงจึงเริ่มสร้างบนแพลตฟอร์มรุ่นเดียวที่เรียกว่าบัสดาวเทียม การออกแบบบัสดาวเทียมที่ได้มาตรฐานครั้งแรกคือดาวเทียมสื่อสารจีโอซิงโครนัส (GEO) HS-333 ที่เปิดตัวในปี 2515 เริ่มใช้ในปี 2540 FreeFlyerเป็นแอปพลิเคชั่นซอฟต์แวร์เชิงพาณิชย์สำหรับการวิเคราะห์ ออกแบบ และปฏิบัติการดาวเทียม